ἤδη γὰρ καὶ ἐγὼ τούτων συχνοῖς προςέτυχον

προς-τυγχάνω (s. τυγχάνω), dazu kommen, zufällig treffen, begegnen, εἰ δέ τις κακότας προςτύχῃ, Pind. frg. 177; erlangen, προςτυχόντι τῶν ἴσων, Soph. Phil. 548, vgl. El. 1455; τὰ προςτυχόντα ξένια, Eur. Alc. 757; u. in Prosa: ἤδη γὰρ καὶ ἐγὼ τούτων συχνοῖς προςέτυχον, Plat. Soph. 246 b; Polit. 262 b; τὸ προςτυχόν, Tim. 61 e; εἰ πράξει τὸ προςτυχὸν ἑκάστοτε, was sich immer darbietet, Legg. XII, 962 c, ὁ προςτυχὼν ἀεὶ τιμωρείσϑω, Dem. 25, 96; Sp., ὅπλοις αὐτοσχεδίοις καὶ τοῖς προςτυχοῠσιν ὡπλίζετο, Hdn. 7, 12, 2; dah. τὸ προςτυχόν, das Zufällige, das Ungefähr, ἐκ τοῠ προςτυχόντος, von Ungefähr, durch einen Zufall, Plut. de Pyth. or. 25.